الإمام ناصر محمد اليماني
25 - 03 - 1437 هـ
05 - 01 - 2016 مـ

۱۵-دی- ۱۳۹۴ه.ش.
05:15 صباحــاً
ـــــــــــــــــ



پاسخ امام مهدی ناصر محمد یمانی به یکی از اعضا به نام امیر النور که در مورد صفات نفسانی ( نفسیه ) خداوند با ما مجادله می‌کند....

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الجنّ والملائكة والإنس من أوّلهم إلى خاتمهم محمد رسول الله وجميع المؤمنين في الأوّلين وفي الآخرين وفي الملأ الأعلى إلى يوم الدين وأسلّم تسليماً، أمّا بعد..
سلام خداوند و رحمت او بر شما انصار پیشگام برگزیده در عصر گفتگو قبل از ظهور؛ قومی که محبوب خداهستند و محب او؛ درمورد
امیر النور( نام یکی از اعضا ) ، خداوند هنوز نور را برای او کامل نگردانیده چون نسبت به پروردگارش چنان که باید معرفت ندارد و درباه صفات نفسانی ( نفسیه ) خداوند با ما مجادله می‌کند. ای مرد! پیش از این به حق فتوا داده‌ایم خداوند دارای صفات ذاتی در هیئت خود می‌باشد و هیچ یک از مخلوقات مانند خداوند سبحان علی الکبیر نیستند، این صفات ثابت‌اند. اما صفات نفسانی ( نفسیه ) ؛ این صفات در نفس خدا نسبت به بنده و بر اساس اعمال بندگان تغییر می‌کند. برای مثال زمانی که بندگان خداوند به جنگ و محاربه با رسولان برمی‌خیزند و به آنچه که از جانب حق برایشان آمده کافر می‌شوند خداوند بر ایشان غضب می‌کند و تا مدت زمانی رهای‌شان می‌سازد و به ایشان فرصت می‌دهد تا از عقل‌شان استفاده کرده وبه سوی پروردگارشان انابه کنند تا آنان را به نسبت به حق آمده از نزد پروردگار بصیر نماید و خداوند به قلب هریک از آنان که به درگاه خداوند انابه کند نسبت به حق بصیرت عنایت می‌فرماید.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ (۱۳)} صدق الله العظيم [الشورى].
اگر خدا می خواست با قدرت خود تمام اهالی زمین را هدایت می کرد ولی به آنها عقل داده تا با آن تفکر نمایند و قلب هرکسی که به درگاه پروردگار انابه نماید را به سوی حق هدایت خواهد کرد. بعد از توبه و انابه بنده به پیشگاه پروردگار؛ او گناه فرد را مورد مغفرت قرار داده و غضبی که درنفس خدا نسبت به آن بنده وجود دارد به رضوان خدا بر او مبدل می‌شود. قلب بنده در برابر ذکر خدا خاشع و نرم شده و به خاطر آگاهی از حق اشک از چشمانش جاری می‌شود.


واما درمورد مؤمنانی که مرتکب اعمالی می‌شوند که خداوند از آن راضی نیست؛ خداوند در نفس خود از ایشان راضی نیست تا اینکه متذکر خدا شده و به سوی او انابه کرده و برای گناهانشان طلب استغفار کنند و خداوند نیز آنان را مورد مغفرت قرار می‌دهد و بعد از آنکه مدتی در نفس خود از آنان راضی نبود؛ از ایشان راضی می‌شود و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (۱۳۵) أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (۱۳۶)}
صدق الله العظيم [آل عمران].
ای مرد! بنگر جزای آنان چیست؛ وقتی بعد ازارتکاب فواحش و اعمالی که خدا از آن راضی نیست، توبه و انابه می‌کنند؛ عدم رضایت در نفس خداوند نسبت به آنها به رضوان ونعیم جنان مبدل می شود. لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (۱۳۶)}
صدق الله العظيم
مقصود خداوند چه کسانی است؟ مقصود او:
{وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (۱۳۵) أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (۱۳۶)} صدق الله العظيم [آل عمران].
ای مرد! اگر صفت غضب خدا به رضوان مبدل نمی‌شد؛ آن‌گاه توبه بنده گناهکاراز اعمالی که مورد رضایت خدا نبودند نیز پذیرفته نمی‌شد ولی خداوند توبه را پذیرفته و آنچه که در نفس خدا نسبت به آنها بود تبدیل به مغفرت و رضوان می‌شود با اینکه خداوند سبحان به علت ارتکاب فواحش از آنان راضی نیست و آنها نیز به خاطر اعمالی که مورد رضایت خدا نیست به خود ظلم کرده‌اند. امیر النور نمی‌شود که خدا از آنان در حالی راضی باشد که مرتکب فواحش و اعمالی می‌شوند که مورد رضایت پروردگارشان نیست؛ ما می‌گوییم تا توبه و انابه به درگاه پرورگارشان نکنند و استغفار نکرده و عمل صالح انجام ندهند؛ خداوند سبحان از ایشان راضی نیست؛ بعد از توبه است که آنچه که درنفس خدا نسبت به آنها وجود داشت به رضوان تبدیل می‌گردد. اگر بعد از توبه و انجام اعمال صالح عدم رضایت در نفس خداوند باقی بماند؛ این به معنای این است که خدا به هیچ وجه آنها را مورد مغفرت قرار نمی‌دهد چون به علت اعمال بد قبلی هم چنان در نفس خود از آنان ناراضی است؛ اگر از فتوای امیر النور و همفکرانش پیروی کنیم که صفات نفسی خداوند تبدیل نمی‌شوند؛ توبه به درگاه خدا مقبول نمی‌افتاد.
ای مرد! این مشکل بسیاری از علمای امت است؛ آنها خداوند را چنان که باید نشناخته‌اند؛ چون نمی‌دانند خداوند صفات نفسی و صفات ذاتی دارد. و اما صفات ذاتی مختص هیئت خداوند سبحان است که درمیان بندگان هیچ چیز مانند او نیست؛ این صفات تبدیل نمی‌شوند. از جمله صفات ذاتی خداوند حیات است. او زنده‌ای است که نمی‌میرد و بندگانش می‌میرند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (۵۸)} صدق الله العظيم [الفرقان]
خداوند العلی الکبیر است و شبیه هیچ شیء کوچکی نیست سبحان الله. خداوند از تمام چیزهای عالم وجود بزرگ تر است: الله اکبر.
از دیگر صفات ذاتی خداوند این است که نه خواب سبک(چرت) او را فرا می‌گیرد و نه خواب عمیق{ لا تأخذه سِنَةٌ ولا نومٌ} و " سِنَةٌ" خواب سبکی است که بعد از آن بیداری است وخداوند نمی‌خوابد چون : لا تأخذه سِنَةٌ ولا نومٌ.
از صفات ذانی خداوند این است که سهو در او راه ندارد و فراموش نیز نمی‌کند؛ از صفات ذاتی خداوند این است که او "احد" است و هیچ چیز دومی مانند او وجود ندارد. و از صفات ذاتی خداوند این است که نمی‌زاید و زاده نمی‌شود(لم یلد و لم یولد) و از صفات ذاتی او این است که از میان مخلوقات همسری نمی‌گزیند و فرزندی ندارد و هر آن چه که در ملکوت است بنده اوست و او رب المعبود؛ این از صفات ذاتی اوست. همانا که صفات ذاتی خداوند تغییر نمی‌کنند و نه در دنیا و نه در آخرت تبدیل در آنها راه ندارد. اما صفات نفسی خداوند از جمله غضب و عدم رضایت؛ برحسب اعمال بندگان در نفس خداوند تبدیل می‌شوند یکی با انجام اعمالی که می‌داند خداوند آنها را حرام کرده باعث غضب خدا می‌شود ؛ خداوند از بنده خود غضبناک است مگر اینکه زمانی برسد که به جای اعمال بد به سراغ اعمال حسنه بروند؛ در اینجا خدا از آنان راضی شده و ایشان را مورد مغفرت خود قرار می‌دهد و آنچه که در نفس خدا نسبت به ایشان وجود دارد از عدم رضایت به رضوان و مغفرت مبدل می‌شود.
امیر النور؛ والله والله تو و بسیاری از علمای امت چنان که باید خداوند را نشناخته و نسبت به او معرفت ندارید و برای همین هم خداوند را آن گونه که باید به بندگانش معرفی نمی کنید و به مردم یاد نمی دهید که خداوند ارحم الراحمین است. امیر النور فتوا می‌دهد که رحمت خداوند در نفسش مانند رحمت بندگان رحیم خدا نیست سبحان الله...مگر خداوند از زبان یعقوب علیه الصلاة و السلام نفرموده است: {فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (۶۴} صدق الله العظيم [يوسف] ؟
یعنی بیش از پدر نسبت به فرزندان رحیم است. رحمت همان رحمت است ولی فرق در این است که خداوند از تمام بندگان رحیمش؛ رحیم‌تر است و این از صفات نفسی خداوند است. کرم نیز از صفات نفسی خداوند است ولی فرق در این است که خداوند از تمام بندگانش کریم تر است؛ خداوند اکرم الأکرمین است. صفت عفو و غفران هم از صفات نفسی خداوند است و در نفس بعضی از بندگان هم همین صفت عفو وجود دارد. برای همین خداوند به بندگانش می‌آموزد که بگویند:
{أَنْتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ} صدق الله العظيم [الأعراف:۱۵۵].
غضب و حسرت و حزن و فرح و رضایت نیز از صفات نفسی خداوند است و بر حسب آنچه که در نفس بندگان است، این صفات در نفس خداوند تحول پیدا می‌کنند؛ خداوند در حال هیچ قومی تغییرایجاد نمی‌کند مگر در نفس آنها تغییری ایجاد شود [إِنَّ اللَّـهَ لَا يُغَيِّرُ‌ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُ‌وا مَا بِأَنفُسِهِمْ] هر کس نعمت خدا را با کفر عوض کند؛ خداوند براو غضب خواهد کرد و نعمت خود را از او باز می‌دارد و او را وارد آتش جهنم کرده و بهشت نعیم را بر او حرام می‌گرداند.
امیر النور؛ تو کسی را مانند امام مهدی پیدا نمی‌کنی که خبیر به رحمن باشد و صفات نفسی خداوند را به حق به شما بشناساند و به صفات ذاتی خداوند سبحانی که هیچ چیز مانند او نیست مؤمن باشد. به حق به شما فتوا می‌دهم که صفات نفسی خداوند بین بندگان و پروردگار معبود مشابه‌اند مانند صفت حب و کراهت و رضایت و حزن و تحسر و تأسف! مگر خداوند تعالی نفرموده است:
{فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (۵۵)}
صدق الله العظيم [الزخرف]؟
چه کسانی باعث تأسف
در نفس خدا شده‌اند؟ آنها اقوامی هستند که به خود ظلم نموده‌اند و خداوند نمی‌خواهد به بندگان ظلم شود. خداوند دوست ندارد آنها به خود ظلم کنند و دوست ندارد خود به آنها ظلم کند؛ پروردگارت به احدی ظلم نمی‌کند. لکن همه بدانند که خداوند دوست ندارد که با همه صفات نفسانی اش نامیده شود ؛ بلکه فقط صفات نفسانی که خداوند آنها را دوست دارد مثل صفت کرم و برای همین می‌گوییم عبدالکریم؛ و صفت رحمت و برای همین می‌گوییم عبدالرحیم؛ و صفت غفران و برای همین می‌گوییم عبدالغفور و همین طور صفت عطاء و لذا می‌گوییم عبدالمعطی و صفت حلم و لذا می‌گوییم عبدالحلیم و همین طور صفت رضوان الله که نعیمی بزرگ‌تر از جنات نعیم است و لذا ما می‌گوییم عبدالنعیم. ولی خداوند دوست ندارد با صفاتی که دوست ندارد خوانده شود مثل صفت مکر و ما نمی‌گوییم عبدالماکر؛ علی‌رغم اینکه مکر به حق از صفات نفسی خداوند است. و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ۚ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ (۳۰)} صدق الله العظيم [الأنفال].
ولی خداوند دوست ندارد با این صفت خوانده شود با اینکه از صفات نفسانی اوست ولی دوست ندارد نسبت به بندگان مکر بورزد و عذاب آنها را نیز نمی‌خواهد.
صفت غضب از صفات نفسانی خداوند است؛ ولی خداوند دوست ندارد بر بندگانش غضب کند و کسی که او را غضب‌ناک کند و در همین حال از دنیا برود؛ در جهنم عذاب خواهد شد؛ ما نمی‌گوییم عبدالغضب چون این از صفات نفسانی است که خداوند آن را دوست ندارد و اعمال بندگان وکفرآنها به خدا باعث برانگیخته شدن غضب در نفس خدا می‌شود و از آنجا که از کفر بندگان راضی نیست و شاکر بودن انها او را راضی می‌کند؛ بر کافران غضب می‌کند.
صفت رضوان خدا بر بندگان ؛ نزد خدا محبوب‌ترین صفت نفسی اوست. خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ} صدق الله العظيم [الزمر:۷]

تمام اسامی خداوند "عظمی" است و از جمله اسامی ذاتی و اسامی صفات نفسانی و از اسامی ذات خداوند اسامی الله و الرحمن و القدوس و العلی الکبیر است. به هرحال به صفات نفسی خدا بازمی‌گردیم؛ " المقت" این است که خداوند نسبت به کسی که بدون علم و هدایت و کتابی مبین درباره خداوند جدل می‌کند به شدت خشمگین می‌شود و خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِن مَّقْتِكُمْ أَنفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمَانِ فَتَكْفُرُونَ (۱۰)} صدق الله العظيم [غافر].
فرق این است خشم خداوند بسیار شدیدتر از خشم شما درمیان خودتان است یعنی از خشم مؤمن نسبت به کافر شدیدتر است با اینکه همان خشمگین بودن است اما خشم خدا بزرگ‌تر از خشم مؤمنان نسبت به کافران است. با اینکه مؤمنان در نفس خود بسیار از روگردانان از حق خشمگین هستند ولی خشم خداوند از خشم مؤمنان نسبت به روگردانان بسیار بیشتر است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۖ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَعِندَ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ (۳۵)}
صدق الله العظيم [غافر]

امیرالنور؛ امیدوارم خداوند نور تو را کامل گرداند و به راه درست هدایتت نماید، تو با نفی صفت رحمت در نفس خداوند و اینکه آن رحمتی نیست که ما در نفس خود حس می‌کنیم؛ به حق خداوند تجاوز کرده‌ای. ای مرد مگر خداوند نفرموده است که او ارحم الراحمین است؟ یعنی او در نفسش صفتی را احساس می‌کند که بندگان رحیم او حس می‌کنند ولی این صفت در نفس خداوند بزرگ‌تر است و فرق در این است که رحمت در نفس خداوند بسیار بزرگ‌تر است با اینکه حس آن یکسان است و همان رحمتی در نفس بنده است که در نفس خداوند است ولی او ارحم الراحمین است یعنی او از تمام بندگان رحیمش؛ رحیم‌تر است؛ سبحانه و تعالی و علواً کبیرا! و به علت صفت رحمتی که در نفس خداوند وجود دارد؛ می‌بینیم که به خاطر تمام امت‌هایی که رسولان پروردگارشان را تکذیب کردند متحسر و حزین است چون به علت این تکذیب؛ رسولان خدا بر علیه آنان دعا کردند و خداوند نیز درخواست آنان را استجابت کرد و دشمنانشان را هلاک نمود و بعد از آن زمین‌ را به رسولان به ارث رساند. اما صفت حسرت در نفس خدا رخ نمی‌دهد مگر خود هلاک شدگان برای خود متحسر شوند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
ولی تحسر آنها به خاطر کوتاهی‌هایی که در پیشگاه پروردگارشان کردند؛ بعد از انتقام خداوند رخ می‌دهد و زمانی که در نفس خود به خاطر کوتاهی‌هایی که در پیشگاه خدا کرده‌اند متحسر شدند؛ آنگاه خداوند در نفس خود برای آنها متحسر می‌شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (۲۹) يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (۳۰)} صدق الله العظيم [يس]

ببین؛ خداوند به خاطر کسانی متحسر است که رسولانش را تکذیب کرده و هلاک شدند و بعد آن به خاطر کوتاهی‌هایی که در پیشگاه پروردگارشان کرده بودند نادم و متحسرشدند. علت تحسر خداوند برای آنها؛ حادث شدن حسرت در نفس آنها به خاطر کوتاهی‌هایی است که در پیشگاه پروردگار کرده‌اند. و تک تک آنها می‌گویند:
{يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ} صدق الله العظيم.
ای امیر النور؛ امام مهدی ناصر محمد یمانی و انصارش هدفی دارند که
منحصر به نفس خداست و آن هم تحقق رضوان نفس خداوند بر بندگانش است؛ ما شب و روز تلاش هستیم تا به اذن خدا آنان را شکرگذار پروردگارشان کنیم تا خدا از آنان راضی شود چراکه خداوند از شکر بندگانش راضی می‌شود. هدف دشمن ما شیطان رجیم و انصارش نیز در نفس خداست و می‌بینید که شب و روز در تلاش هستند تا بر هر وسیله و حیله‌ای کاری کنند که بندگان خدا شاکر نباشند چرا که خداوند از شکرگذاری بندگانش راضی می‌شود و آنها از رضوان خداوند بیزارند و برای عدم تحقق رضوان خداوند در نفسش نسبت به بندگان به شدت مبارزه و تلاش می‌کنند. شیاطین جن و انس می‌خواهند مردم همگی کافر شوند تا خداوند در نفس خود نسبت به بندگانش غضب‌ناک شود چون می‌دانند خداوند از کفر بندگان ناراضی و از شکر گذاری آنان راضی می‌شود و لذا با هر وسیله و حیله‌ای تلاش و مبارزه می‌کنند تا رضوان نفس خدا بربندگانش محقق نشود. برای همین در داستان‌های قرآن شیطان می‌گوید:
قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ (۱۶) ثُمَّ لَآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ(۱۷)} صدق الله العظيم [الأعراف].
چون خداوند از شاکر بودن بندگانش راضی می‌شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (۷)} صدق الله العظيم [الزمر].
از آنجا که شکر بندگان خداوند را راضی می‌کند؛ می‌بینید که شیطان و حزبش، شیاطین جن و انس به شدت تلاش می کنند تا رضوان نفس خدا بر بندگانش محقق نشود و می‌خواهند بندگان امتی باشند که همه کافرند چون خداوند از کفر بندگان راضی نیست. اما امام مهدی ناصر محمد یمانی شب و روز تلاش می‌کند تا رضوان نفس خدا بربندگانش تحقق یابد و می‌خواهیم مردم امتی واحد وهمگی شکرگذار خدا باشند. امیر النور کدام یک از این دو حزب هدایت‌گرتر هستند؟ از خدایی که از نگاه‌های خائن و پنهان و رازهای نهفته در سینه‌ها آگاه است پروا کن و از انصار مهدی منتظر در عصر گفتگو قبل از ظهور باش؛ تو او نیستی-مهدی منتظر نیستی- بلکه او کسی است که خداوند درعلم قرآن عظیم اورا به شما برتری و رجحان داده است. مانند شیطان دچار فتنه نشو که عامل فتنه‌ی او کرسی خلافت بود که خداوند خلیفه خود آدم علیه الصلاة و السلام را مورد کرامت قرار داده وخلافت را به او عنایت نمود. شیطان خود را برای این تکریم و گرفتن کرسی خلافت محق‌تر می‌دانست. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (۶۱) قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (۶۲) قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَّوْفُورًا (۶۳) وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (۶۴) إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (۶۵)}
صدق الله العظيم [الإسراء].

وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
الداعي إلى صراط العزيز الحميد بالبيان الحقّ للقرآن المجيد؛ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.


اقتباس المشاركة 213607 من موضوع ردّ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني إلى العضو أمير النور الذي يجادلنا في صفات الله النفسيّة ..

[ لمتابعة رابط المشاركـــــــــــــة الأصليّة للبيــــــــــــــان ]
https://mahdialumma.net./showthread.php?p=213587

الإمام ناصر محمد اليماني
25 - 03 - 1437 هـ
05 - 01 - 2016 مـ
05:15 صباحــاً
ـــــــــــــــــــــــ



ردّ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني إلى العضو أمير النور الذي يجادلنا في صفات الله النفسيّة
..

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله من الجنّ والملائكة والإنس من أوّلهم إلى خاتمهم محمد رسول الله وجميع المؤمنين في الأوّلين وفي الآخرين وفي المَلَإ الأعلى إلى يوم الدين وأسلّم تسليماً، أمّا بعد..

سلامُ الله عليكم ورحمته وبركاته معشر الأنصار السابقين الأخيار في عصر الحوار من قبل الظهور قوماً يحبّهم الله ويحبّونه، وبالنسبة للعضو أمير النور فلم يُتِمّ الله له نوره بعد كونه لم يعرف ربه حقّ معرفته ويجادلنا في صفات الله النفسيّة.

ويا رجل، سبقت فتوانا بالحقّ أنّ لله صفاتاً ذاتيّة في هيئته فليس كمثله شيء من خلقه سبحانه العليّ الكبير، وتلك صفاتٌ ثابتةٌ..
وأما صفات الله النفسيّة فهي تتغير في نفسه تجاه عبده بحسب ما يفعله عباده، فعلى سبيل المثال حين يحاربون رسله ويكفرون بما جاءُوا من الحقّ فهنا يقع عليهم غضبٌ من الله فيمهلهم إلى حينٍ لعلهم يستخدمون عقولهم وينيبون إلى ربهم ليبصّرهم بالحقّ من ربّهم، فمن أناب منهم إلى ربّه ليهدي قلبه بصّره الله بالحقّ. تصديقاً لقول الله تعالى:
{شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ (13)} صدق الله العظيم [الشورى].

ولو شاء الله لهدى بقدرته من في الأرض جميعاً ولكنه جعل لهم عقولاً ليتفكّروا بها ويهدي إليه من أناب إلى ربه ليهدي قلبه إلى الحقّ، فبعد الإنابة والتوبة من العبد إلى ربّه فإنه يغفر ذنبه فيتبدل الغضب في نفس الله على ذلك العبد إلى رضوان الله عليه فيلين قلبه إلى ذكر ربه وتدمع عينا عبده مما عرف من الحقّ.

وبالنسبة للمؤمنين الذين يظلمون أنفسهم بأفعالٍ لا ترضي الله فحينها يكون الله ليس براضٍ في نفسه عليهم حتى إذا ذكروا الله وتابوا إليه واستغفروا لذنوبهم غفر الله لهم، فيصبح راضياً عليهم بعد أن كان ليس راضياً عليهم في نفسه. وقال الله تعالى:
{وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135) أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136)} صدق الله العظيم [آل عمران].

ويا رجل، فانظر إلى جزائهم بعد أن كان غير راضٍ عليهم بسبب ارتكاب الفواحش والأعمال التي لا ترضي الله فبعد التوبة والإنابة تبدّل عدم الرضى عليهم في نفس الله إلى رضوانٍ ونعيم الجنان. ولذلك قال الله تعالى:
{أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136)} صدق الله العظيم. فمن يقصد؟ إنه يقصد {وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135) أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136)} صدق الله العظيم.

ويا رجل، فلو لم تتحول صفة الغضب إلى رضوان الله عليهم إذاً فلا قبول لتوبة من أذنب ما دام قد أغضب ربه بأفعالٍ لا ترضيه، ولكنّ الله تاب عليهم فتبدّل ما في نفس الله نحوهم بالمغفرة والرضوان برغم أنه كان سبحانه ليس راضياً عليهم بسبب ارتكاب الفاحشة ويظلمون أنفسهم بأعمالٍ لا ترضي الله. فلا تستطيع يا أمير النور أن تقول: "بل كان الله راضياً عليهم وهم يرتكبون الفاحشة ويعملون أعمالاً لا ترضي ربهم" ثم نقول: بل كان سبحانه غير راضٍ عنهم حتى إذا تابوا وأنابوا إلى ربهم فاستغفروه وعملوا عملاً صالحاً فهنا يتبدل ما في نفس الله نحوهم بالرضوان. ولو كان بقي عدم الرضا في نفس الله عليهم من بعد توبتهم بعد أن عملوا عملاً صالحاً فهذا يعني أنّ الله لن يغفر لهم أبداً كونه سوف يستمر عدم رضوان الله عليهم بسبب أعمال السوء من قبل، فلو نتبع فتوى أمير النور ومن كان على شاكلته أنّ صفات الله النفسيّة لا تتبدل إذاً فلا قبول للتوبة إلى الله.

ويا رجل، إن مشكلة كثيرٍ من علماء الأمّة أنهم لم يعرفوا الله حقّ معرفته كونكم لا تعلمون أنّ لله صفاتاً نفسيّة وصفاتاً ذاتيّة.
فأما الصفات الذاتيّة فهي تخصّ هيأة الله - سبحانه ليس كمثله شيء من عباده - ولا تتبدَّل، ومن الصفات الذاتيّة الحياة فهو الحيّ الذي لا يموت وعباده يموتون. تصديقاً لقول الله تعالى:
{وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (58)} صدق الله العظيم [الفرقان].

وهو العليّ الكبير فلا يتمثل إلى شيء صغيرٍ سبحانه! كونه الله أكبر من كلّ شيءٍ في الوجود..

ومن صفاته الذاتيّة أنه لا تأخذه سِنَةٌ ولا نومٌ، والسِّنة هي الغفوة لثوانٍ فيصحو، ولا ينام كونه لا تأخذه سِنَةٌ ولا نومٌ..

ومن صفاته الذاتيّة أنه لا يسهو ولا ينسى، ومن صفاته الذاتيّة أنه الأحد فليس كمثله شيءٌ ثانٍ، ومن صفاته الذاتيّة أنه لم يلد ولم يولد، ومن صفاته الذاتيّة أنه لم يتخذ صاحبةً مِن خَلْقِهِ ولا ولداً وكلّ ما في الملكوت عبيدٌ له وهو الربّ المعبود وتلك من صفات الله الذاتيّة.

[ ألا وإنّ صفات الله الذاتيّة لا تتغير ولا تتبدل لا في الدنيا ولا في الآخرة ] .

وأما صفات الله النفسيّة فمنها الغضب وعدم الرضا وتتبدل في نفسه تجاه عباده بحسب ما يفعلون فمن أغضب ربه بارتكاب أعمالٍ يعلم أنّه حرّمها الله على عباده فهنا يغضب من عبده حتى إذا بدّل الأعمال السيئة بالحسنة فمن ثمّ يبدّل الله سيّئاتهم بالحسنات فيرضى عنهم ويغفر لهم، ويتبدّل ما في نفس الله نحوهم من عدم الرضا إلى الرضوان والمغفرة.

ويا أمير النور، والله ثمّ والله إنّك وكثيرٌ من علماء الأمّة ما عرفتم الله حقّ معرفته ولذلك لم تعرّفوا الله لعباده حقّ معرفته فتعلِّموا الناس أنّه أرحم الراحمين، ولكنّ أمير النور يفتي أنّ رحمة الله في نفسه ليست كمثل رحمة الرحماء من عباده، ويا سبحان الله! ألم يقل الله على لسان يعقوب عليه الصلاة والسلام:
{فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ‎﴿٦٤﴾} صدق الله العظيم [يوسف]؟ أي أرحم بأولاده من أبيهم، فالرحمة هي الرحمة، ولكن يكمن الفرق في أنّ الله أرحم من كافة الراحمين في عبيده أجمعين، وهذه من صفات الله النفسيّة. وكذلك الكرم من صفات الله النفسيّة، ولكن الفرق يكمن أنّ الله أكرم الأكرمين من عباده أجمعين، وكذلك صفة العفو والغفران من صفات الله النفسيّة وتوجد نفس صفة العفو في بعض أنفس عباده، ولذلك علَّم الله عباده أن يقولوا: {أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۖ وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ‎﴿١٥٥﴾‏} صدق الله العظيم [الأعراف].


وكذلك من صفات الله النفسيّة الغضب والحسرة والحزن والفرح والرضا، وتلك صفاتٌ تتحول في نفس الله تجاه عباده بحسب ما في أنفسهم، ولا يُغيّر الله ما بقومٍ حتى يغيّروا ما بأنفسهم، فمن بدّل نعمة الله كفراً غضب الله عليه ونزع منه نعمته وأدخله نار الجحيم وحرمه جنات النعيم.

ويا أمير النور، لن تجد كمثل الإمام المهديّ الخبير بالرحمن يعرّف لكم صفاته بالحقّ النفسيّة ومؤمناً بصفاته الذاتيّة أنْ ليس كمثله شيءٌ سبحانه! وأفتيكم بالحقّ أنّ صفات الله النفسيّة متشابهةٌ بين العبيد والربّ المعبود، فهو يحبّ ويكره ويرضى ويحزن ويتحسّر ويتأسّف! ألم يقل الله تعالى:
{فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (55)} صدق الله العظيم [الزخرف]؟ فمن الذين سببوا الأسف في نفس الله؟ إنهم القوم الذين ظلموا أنفسهم وما الله يريد ظلماً للعباد، فلا يحبّ الله أن يظلموا أنفسهم ولا يحبّ أن يظلمهم فلا يظلم ربك أحداً.

ولكن، فليعلم الجميع أنّ صفات الله النفسيّة لا يحبّ أن يُسمّى بها كلها؛ بل فقط ما يحبّه الله من صفاته النفسيّة كمثل صفة الكرم ولذلك نقول عبد الكريم، وكذلك صفة الرحمة ولذلك نقول عبد الرحيم، وكذلك صفة الغفران ولذلك نقول عبد الغفور، وكذلك صفة العطاء ولذلك نقول عبد المعطي، وكذلك صفة الحلم ولذلك نقول عبد الحليم، وكذلك صفة رضوان نفس الله النعيم الأعظم من جنات النعيم ولذلك تجدنا نقول عبد النعيم. ولكن لا يحبّ الله أن يُسمّى بصفاتٍ هو لا يحبها كمثل صفة المكر فلا نقول عبد الماكر؛ برغم أنّ المكر بالحقّ من صفات الله النفسيّة، ولذلك قال الله تعالى:
{وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ۚ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ (30)} صدق الله العظيم [الأنفال]. ولكن الله لا يحبّ أن يُسمّى بهذه الصفة برغم أنها من صفاته النفسيّة ولكنه لا يحبّها كونه لا يريد المكر بعباده ولا يريد لهم العذاب.

وكذلك صفة الغضب من صفات الله النفسيّة، ولكنه لا يحب الغضب على عباده فمن أغضبه ومات على ذلك عذّبه في نار الجحيم، فلا نقول عبد الغضب كون هذه الصفة النفسيّة لا يحبّها الله، وإنما يبعث الغضب في نفسه بسبب أعمال عباده وكفرهم به فيغضب على الكافرين كونه لا يرضى لعباده الكفر ويرضى على الشاكرين. وصفة الرضوان على عباده هي من أحبّ صفات الله النفسيّة إليه. وقال الله تعالى:
{إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ} صدق الله العظيم [الزمر:7].

وجميع أسماء الله عظمى فمنها أسماء لذاته ومنها أسماء لصفاته النفسيّة، ومن أسماء ذات الله اسم الله والرحمن والقدوس العليّ الكبير، وعلى كل حالٍ نعود لصفات الله النفسيّة؛ المقت فهو يمقت من يجادل في الله بغير علمٍ ولا هدًى ولا كتابٍ منيرٍ. وقال الله تعالى:
{إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِن مَّقْتِكُمْ أَنفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمَانِ فَتَكْفُرُونَ (10)} صدق الله العظيم [غافر].
والفرق أنّ مقت الله أكبر من مقتكم أنفسكم أي أكبر من مقت المؤمن للكافر برغم أنه نفس المقت غير أنّ مقت الله أكبر من مقت المؤمنين للكافرين رغم أنّ مقت المؤمنين على المعرضين عن الحقّ من ربهم هو مقتٌ كبيرٌ في أنفسهم ولكنّ مقت الله أكبر من مقتهم للمعرضين.
وقال الله تعالى:
{الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۖ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَعِندَ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ (35)} صدق الله العظيم [غافر].

ويا أمير النور، رجوت من الله أن يتمّ لك نورك ويهديك إلى سواء السبيل، فقد تجاوزت في حقّ ربك بنفي صفة الرحمة أنها ليست الرحمة التي نشعر بها في قلوبنا.. ويا رجل، ألم يقل الله أنه أرحم الراحمين؟ بمعنى أنّها نفس الصفة التي يشعر بها الرحماء من عباده ولكنّها في نفس الله أكبر والفرق يكمن في أنّ الرحمة في نفس الله أكبر برغم أنها نفس الشعور النفسيّ لدى الرحماء ولكنه أرحم الراحمين، أي أشدّ رحمةً من كافة عبيده الرحماء، سبحانه وتعالى علوَّاً كبيراً! وبسبب صفة الرحمة في نفسه نجده متحسراً وحزيناً على كافة الأمم الذين كذبوا برسل ربهم فدعا عليهم الرسل فاستجاب الله لهم فأهلك عدوهم وأورثهم الأرض من بعدهم، ولكن صفة الحسرة في نفس الله لن تحدث في نفسه حتى تحدث في أنفسهم. تصديقاً لقول الله تعالى:
{أَن تَقُولَ نَفْسٌ يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الزمر].

ولكن تحسّرهم على ما فرطوا في جنب ربهم هو بعد أن انتقم الله منهم، فحتى إذا حدثت الحسرة في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربهم فهنا تحدث الحسرة في نفس الله عليهم. تصديقاً لقول الله تعالى:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30)} صدق الله العظيم [يس]. فانظر، إنّه يتحسر على الذين كذبوا برسله فأهلكهم فأصبحوا نادمين متحسرين على ما فرّطوا في جنب ربهم، وسبب تحسّره عليهم كونها حدثت الحسرة في أنفسهم على ما فرّطوا في جنب ربهم. فقال كلٌّ منهم: {يَا حَسْرَتَىٰ عَلَىٰ مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّـهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ} صدق الله العظيم.

ويا أمير النور، إنّ للإمام المهديّ ناصر محمد اليماني وأنصاره غايةً محصورةً في نفس الله وهي تحقيق رضوان نفس الله على عباده، ونسعى الليل والنهار لنجعلهم بإذن الله من الشاكرين لربهم فيرضى عنهم كون الله يرضى لعباده الشكر. وهدف خصمنا الشيطان الرجيم وأنصاره كذلك في نفس الله فتجدهم يسعون الليل والنهار بكلّ حيلةٍ ووسيلةٍ أن لا يكون عباد الله شاكرين، كون الله يرضى لعباده الشكر ولكنهم كرهوا رضوانه ويناضلون لعدم تحقيقه في نفس الله من قبل عباده، ويريد شياطين الجنّ والإنس أن يجعلوا الناس أمّةً واحدةً على الكفر حتى يغضب الله في نفسه على عباده، كونهم علموا أنّ الله لا يرضى لعباده الكفر بل يرضى لهم الشكر ولذلك يناضلون بكلّ حيلةٍ ووسيلةٍ بعدم تحقيق رضوان الله على عباده، ولذلك قال الشيطان في قصص القرآن:
{قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ (16) ثُمَّ لَآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ (17)} صدق الله العظيم [الأعراف].

وذلك كون الله يرضى لعباده الشكر. تصديقاً لقول الله تعالى:
{إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (7)} صدق الله العظيم [الزمر].

وبما أنّ الله يرضى لعباده الشكر ولذلك تجد الشيطان وحزبه من شياطين الجنّ والإنس يسعون إلى عدم تحقيق رضوان نفس الله على عباده ويريدون أن يجعلوهم أمّةً واحدةً على الكفر كون الله لا يرضى لعباده الكفر، ولكنّ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني نسعى الليل والنهار لتحقيق رضوان نفس الله على عباده ونريد أن نجعلهم أمّةً واحدةً على الشكر لله، كونه يرضى لعباده الشكر. فأيّ الحزبين أهدى يا أمير النور؟ فاتقِ الله الذي يعلم خائنة الأعين وما تخفي الصدور وكن من أنصار المهديّ المنتظَر في عصر الحوار من قبل الظهور، فلست أنت هو؛ بل الذي زاده الله عليكم بسطةً في علم القرآن العظيم، فلا تكن فتنتك كمثل فتنة الشيطان وهو كرسيّ الخلافة الذي أكرم الله به خليفته آدم عليه الصلاة والسلام، فأغضب ذلك الشيطان كونه يرى أنه أحقّ بتكريم كرسي الخلافة. وقال الله تعالى:
{وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (61) قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (62) قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَّوْفُورًا (63) وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (64) إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (65)} صدق الله العظيم [الإسراء].

وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
الدَّاعي إلى صراط العزيز الحميد بالبيان الحقّ للقرآن المجيد؛ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
____________

اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..